Καταδικάζει τους λαούς σε λιτότητα η Κομισιόν – Παρεμβάσεις ευρωβουλευτών
Την ώρα που η Κομισιόν αποφεύγει προκλητικά να βάλει φορολογικό «χέρι» στα «μεγάλα ψάρια», επιλέγεται για την Ευρωζώνη η λιτότητα που πλήττει την κοινωνική συνοχή.
Αυτό είναι το πνεύμα της έντονης κριτικής στις επιλογές της Κομισιόν που άσκησαν με παρεμβάσεις τους οι ευρωβουλευτές Νίκος Χουντής και Κώστας Πουπάκης. Ο ευρωβουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Νίκος Χουντής τόνισε ότι «η Ένωση δεν δείχνει καμία ουσιαστική πολιτική βούληση να αντιμετωπίσει τη φοροδιαφυγή και την κερδοσκοπία των πολυεθνικών που φοροδιαφεύγουν ανενόχλητες μέσω ενδο-ομιλικών συναλλαγών, φορολογικών παραδείσων και off- shore εταιριών». Από την πλευρά του, ο ευρωβουλευτής της ΝΔ Κώστας Πουπάκης επισήμανε ότι η μονοδιάστατη λιτότητα οδηγεί στην κοινωνική διάλυση.
Συγκεκριμένα, ο Νίκος Χουντής, εκ μέρους της ευρωομάδας της αριστεράς GUE/NGL, δήλωσε:
«Η Ένωση αποφεύγει εσκεμμένα να αντιμετωπίσει το πρόβλημα της φοροδιαφυγής και της απάτης στη ρίζα του. Κατά πρώτον, όλες οι σχετικές εκθέσεις σας έχουν ασάφειες και δικλείδες που εξασφαλίζουν τελικά τη μη ανταλλαγή πληροφοριών.
Κατά δεύτερον, το πεδίο εφαρμογής είναι πολύ προσεκτικά επιλεγμένο και περιορισμένο. Κατά κανόνα περιορίζεται στους απλούς πολίτες, τούς μισθωτούς και τους συνταξιούχους και στην ακίνητη περιουσία τους, ενώ δεν περιλαμβάνει άλλα πεδία όπου γίνεται η μεγάλη φοροδιαφυγή.
Και τρίτον, δεν υπάρχει ουσιαστική πολιτική βούληση να χτυπηθούν οι μεγάλοι “επαγγελματίες φοροφυγάδες”, εκεί που πραγματικά υπάρχει η μεγάλη φοροδιαφυγή μέσα στην Ένωση. Αντιθέτως, σε πολλές χώρες όπως και στη χώρα μου, οι πολίτες που υποφέρουν από τις πολιτικές λιτότητας, δέχονται μια φοροεπιδρομή άνευ προηγουμένου».
Σωρευτική ύφεση στο 25% η Ελλάδα
Ο Κώστας Πουπάκης απευθυνόμενος στους Κοινοτικούς Επιτρόπους Ο. Ρεν και Λ. Άντορ, ανέφερε:
«Από την ανάλυση της Ετήσιας Επισκόπησης για την Ανάπτυξη είναι δεδομένο ότι η άμεση επιστροφή στην Ανάπτυξη αποτελεί πλέον τη μόνη βιώσιμη λύση που επιτρέπει στις χώρες να αποπληρώνουν το δημόσιο χρέος τους διατηρώντας την κοινωνική τους συνοχή. Οι αναγκαίες μεταρρυθμίσεις, όμως, δεν μπορεί να υλοποιούνται αποκλειστικά με εισπρακτικά προαπαιτούμενα και οι διαρθρωτικές αλλαγές οφείλουν να σχεδιάζονται με γνώμονα τόσο τις αντοχές της κοινωνίας, όσο και τις ανάγκες της πραγματικής οικονομίας. Σε αυτό το πλαίσιο πιστεύετε ότι λαμβάνονται ουσιαστικά υπόψη οι κοινωνικές συνθήκες κατά την κατάρτιση των δημοσιονομικών πολιτικών, με παράδειγμα την Ελλάδα όπου η σωρευτική ύφεση ξεπερνά το 25%.
Γιατί δεν προβλέπονται ή απορρίπτονται από την τρόικα αντισταθμιστικά μέτρα μείωσης των τιμών με δεδομένη και τη ραγδαία υποχώρηση του διαθέσιμου εισοδήματος; Πώς θα διασφαλιστεί ότι οι αλλαγές στην αγορά εργασίας θα συμβάλλουν στη διατήρηση και τη δημιουργία απασχόλησης, και δε θα σημαίνουν απλά αύξηση των κερδών για τις μεγάλες επιχειρήσεις, όπως αναφέρεται στην κοινή Έκθεση για την Απασχόληση;
Και όλα αυτά, κύριοι Επίτροποι, πιστεύοντας ότι η ανάπτυξη δε θα πρέπει να ταυτίζεται με τη μονοδιάστατη λιτότητα και την κοινωνική διάλυση».
